Karkonosze - forum internetowe

Dawny nr 65 to dzis Karkonoska 32, kiedys Landhaus Adolf, od nazwiska własciciela Johannesa Adolfa, kołodzieja.

Nr 66 to dzis Karkonoska 48, ex-Hutor, a dzis Chata Zapiecek. Przed wojną mieszkała tu rodzina Schneiderów, m.in. Richard Schneider lesnik 1927-1937 oraz Franz Schneider. Haus Schneider oferował 2 pokoje goscinne.

Na terenie tejże działki stał jeszcze jeden dom, nr 67 (mieszkał tam Hermann Opitz lesnik), a według starszych map jeszcze jeden, nr 68. Potem jednak ten budynek zniknął z map, a nr 68 otrzymał domek przy dzisiejszej Karkonoskiej 30 (obok remizy). Ktos wie więcej?

Nr 69 nie istnieje (obok dzisiejszego Krasnala). Mieszkali w nim m.in. Karl Lorenz robotnik 1937Paul Lorenz Robert 1927-1937Paul Lorenz (zm. 1915)Alfred Lorenz (zm. 1918). Dwaj ostatni zginęli podczas I w.s. i ich nazwiska umieszczone były na przesieckm pomniku.

Nr 70 na szczycie Drogi do Liczyrzepy to Haus Waldfrieden, czyli Lesny Spokój. Mieszkańcy: Hermann Schneider murarz 1927-1937,Irene Schneider,Mariechen Schneider,Wenzel Lauer.

Nr 71 (Haus Exner) nie istnieje, lecz można jeszcze dostrzec trochę kamieni na tyłach osrodka Irys. Mieszkał tam kiedys Hermann Exner, rolnik.

Być może to ten sam Exner, który mieszkał też swego czasu w domu obok. Nr 72 to Saftquetsche, czyli Tłocznia Soku. Znani mi mieszkańcy/własciciele: E.Pelikan,Hermann Exner lesnik (zwany Waldgeist),Erich Maly karczmarz 1927-1937,Frieda Schowald wdowa 1937,Rudolf Schowald, Walter Schowald. Dzis po latach nieużytkowania budynek należący kiedys do Ministerstwa Spraw Wewnętrznych "odżył". Przed remontem można było jeszcze odczytać napis Saftquetsche na drewnianej scianie pomieszczenia dawnej restauracji.

Zdjęcia

No i jedno ze zdjęć (link powyżej) wyjasnia moje wczesniejsze wątpliwosci. Saftquetsche i Adolf’s Weinschank und Weinhandlung to to samo miejsce. Wygląda na to, że pierwotna "Baude" została póŸniej zmodernizowana. Włascicielem winiarni był Johannes Adolf, który tłoczył własny „karkonoski” sok malinowy, handlował też m.in. winem węgierskim.

I jeszcze reklama ze starego przewodnika:

Z budynkiem "tłoczni" sąsiadował nr 73, Haus Wolf, w którym mieszkał Fritz Wolf. Miał jeden pokój goscinny do wynajęcia. Dzis pozostało po budynku ledwie kilka kamieni.

Nr 74 to bardzo ważny budynek w historii Przesieki. Hotel/Pensjonat Waldschlößchen „Lesny Zameczek“. W 1936 r. oferował turystom 30 łóżek. Ale do historii przeszedł oczywiscie nie dlatego. W czerwcu 1945 r. pojawiła się informacja, że w budynku znaleziono skrzynie ze zrabowanymi przez Niemców dziełami sztuki. W lipcu ekipa profesora Lorentza zabrała skrzynie, w których były m.in. trzy płótna Jana Matejki (Unia lubelska, Rejtan i Batory pod Pskowem). Historia ich odkrycia tutaj oraz na stronie przesieka.pl tutaj.

Lesny Zameczek składał się z dwóch budynków, z których górny już nie istnieje, a dolny przy szosie po gruntownej przebudowie nazywa się teraz Marzeniem . Kiedys miescił się tu osrodek wypoczynkowy Szermierz.
Na terenie osrodka znajduje się punkt widokowy z potężnym drzewem, ławkami i barierkami, który kiedys zwał się Cogho Schanze i był zaznaczany na mapach. Na załączonej pocztówce widać to miejsce.

Mieszkańcy: August Raschke 1936, 1937Richard Bartsch sekretarz celny 1930Richard Franske asystent celny 1937Bruno Hippe sekretarz celny 1937Minna Menzel wdowa 1937Ernst Niese asystent celny 1937Fritz Schwalbe asystent celny 1927, 1930Heinrich Menzel.

Celnicy mieszkali tu, bo w latach 1890-1936 znajdował się w tym miejscu urząd celny, a ten odcinek dzisiejszej ulicy Karkonoskiej nazywał się Zollstrasse (ul. Celna).

arkuba pisze:I jeszcze reklama ze starego przewodnika:

Ile kosztował sok?

A z którego roku ten przewodnik?

Azali rozchodzi się o to: http://jbc.jelenia-gora.pl/dlibra/plain ... t?id=11284 ?
No, a z tymi wierzbami z tłumaczenia napisu - to chyba jakas lipa...

wawrzyniec pisze:Azali rozchodzi się o to: http://jbc.jelenia-gora.pl/dlibra/plain ... t?id=11284 ?
No, a z tymi wierzbami z tłumaczenia napisu - to chyba jakas lipa...

Oj i to wielka lipa! Ale wpadka! Lipy oczywiscie tu szumią, wierzby szumią gdzie indziej...

Anka pisze:A z którego roku ten przewodnik?

Własnie brak daty...

Jeszcze o domach 67, 68 i 69. Po "wizji lokalnej" dodam, że po numerze 67 pozostała piwniczka i fundamenty, po 68 tylko puste wypłaszczone miejsce, a po 69 słabo widoczna ruina w chaszczach.

Borowice.pl pisze:

arkuba pisze:I jeszcze reklama ze starego przewodnika:

Ile kosztował sok?

Całą wiedzę o soku zaczerpnąłem z powyższej reklamy...