Projekt Ustawy o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach(..)

Moderatorzy: Borowice.pl, Gawe, Cieslak, wkarkonosze

FourtyFour
Odznaka Duża Srebrna
Posty: 308
Rejestracja: pt paź 08, 2010 1:58 pm
Lokalizacja: Przesieka

Projekt Ustawy o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach(..)

Postautor: FourtyFour » wt sty 11, 2011 2:07 pm

Projekt z wprowadzanymi zmianami - stan na koniec roku 2009 r.
USTAWA
z dnia ............ 2011 r.
o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich

Art. 1. Ustawa okresla:
1)podmioty odpowiedzialne za ratownictwo górskie i ratownictwo na zorganizowanych terenach narciarskich, zakres ich obowiązków i uprawnień, oraz zasady finansowania ich działalnosci;
2)obowiązki osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególnosci uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę;
3)zadania organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych i krajobrazowych oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych oraz organizacji pozarządowych prowadzących działalnosć gospodarczą w zakresie rekreacji ruchowej, sportu i turystyki w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
4)warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególnosci uprawiających tam rekreację ruchową, sport i turystykę.
Art. 2. Ilekroć w ustawie jest mowa o:
1)górach – rozumie się przez to obszar Beskidu Niskiego, Beskidu Wyspowego, Beskidu Œredniego, Beskidu Sądeckiego, Beskidu Żywieckiego, Beskidu Małego, Beskidu Œląskiego, Bieszczadów, Gorców, Pienin, Sudetów Wschodnich, Sudetów Œrodkowych, Sudetów Zachodnich, Tatr, pasma Spisko-Gubałowskiego i Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej, z wyłączeniem obszarów jednostek osadniczych i dróg publicznych;
2)ratownictwie górskim – rozumie się przez to organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i jaskiniach, w szczególnosci na skutek upadku, upadku z wysokosci, uderzenia spadającym kamieniem lub lodem, zasypania lawiną, rażenia piorunem, wychłodzenia, zachorowania, w szczególnosci ze względu na wpływ wysokosci, zabłądzenia lub utratę możliwosci przemieszczania się ze względu na trudnosci terenu lub zmianę warunków atmosferycznych oraz transportowanie zwłok z obszaru gór;
3)ratowniku górskim – rozumie się przez to osobę spełniającą wymagania okreslone w ustawie z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z póŸn. zm.2)) oraz posiadającą inne umiejętnosci okreslone przez podmioty, o których mowa w art. 6, będącą członkiem tych podmiotów;
4)ratowniku narciarskim – rozumie się przez to osobę spełniającą wymagania okreslone w ustawie z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym oraz posiadającą zaswiadczenie o ukończeniu szkolenia w zakresie transportu poszkodowanych, organizowanego przez podmioty, o których mowa w art. 5 ust. 1;
5)ratownictwie narciarskim – rozumie się przez to organizowanie i udzielanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia na zorganizowanych terenach narciarskich;
6)zarządzającym – rozumie się przez to prowadzącego działalnosć w zakresie organizacji narciarstwa i innych sportów, a w szczególnosci własciciela urządzeń linowych;
7)zorganizowanych terenach narciarskich - rozumie się przez to ogólnie udostępnione, odpowiednio zasnieżone lub z odpowiednio przygotowanym sztucznym podłożem, oznaczone tereny, obiekty i urządzenia przeznaczone w szczególnosci do uprawiania narciarstwa oraz snowboardingu znajdujące się w szczególnosci przy urządzeniach linowych przeznaczonych do transportu osób.

Art. 3. Osoby przebywające w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególnosci uprawiające tam rekreację ruchową, sport i turystykę w celu ochrony własnego życia, zdrowia i mienia powinny:
1)zapoznać się z zasadami korzystania z danego terenu, obiektu lub urządzenia i przestrzegać ich;
2)stosować się do znaków nakazu, zakazu oraz znaków ostrzegawczych;
3)zapoznać się oraz dostosować swoje plany aktywnosci do aktualnych warunków atmosferycznych, prognozy pogody, komunikatu lawinowego dla danego obszaru i zastosować się do zaleceń i ograniczeń wynikających z ogłoszonego stopnia zagrożenia lawinowego oraz z panujących i przewidywanych warunków atmosferycznych;
4)użytkować ubiór i sprzęt odpowiedni do rodzaju podejmowanej aktywnosci, sprawny technicznie i zgodnie z jego przeznaczeniem z tym, że dzieci do lat 14 przebywające na zorganizowanych terenach narciarskich powinny posiadać kask;
5)bezzwłocznie poinformować podmioty upoważnione do niesienia pomocy lub zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo osób.

Art. 4.1. Zapewnienie warunków bezpieczeństwa w górach polega w szczególnosci na:
1)udostępnieniu terenów, obiektów i urządzeń poprzez ich oznakowanie oraz okreslenie i upowszechnienie zasad korzystania z tych terenów, obiektów i urządzeń;
2)zapewnieniu warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, podmiotom o których mowa w art. 6;
3)okresleniu i upowszechnieniu zasad korzystania z danego terenu, obiektu i urządzenia;
4)informowaniu i ostrzeganiu o warunkach pogodowych oraz zagrożeniu lawinowym, powodujących utrudnienia i zagrożenia dla zdrowia i życia osób;
5)prowadzeniu działalnosci profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa w górach.
2. Za zapewnienie warunków bezpieczeństwa, o których mowa w ust. 1 odpowiada na terenie parku narodowego lub krajobrazowego położonego na obszarze gór – dyrektor parku; na terenie, na którym prowadzona jest działalnosć w zakresie rekreacji ruchowej, sportu i turystyki – osoba fizyczna lub prawna, która prowadzi działalnosć; na pozostałym obszarze gór – własciwy miejscowo starosta.

Art. 5. 1. Ratownictwo górskie wykonuje w szczególnosci Górskie Ochotnicze Pogotowie Ratunkowe zwanego dalej „GOPR” oraz Tatrzańskie Ochotnicze Pogotowi Ratunkowe zwanego dalej „TOPR” - specjalistyczne organizacje ratownicze.
2. Inne niż GOPR i TOPR społeczne organizacje ratownicze mogą prowadzić działalnosć z zakresu ratownictwa górskiego po uzyskaniu zgody ministra własciwego do spraw wewnętrznych, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
1)obszar gór, na którym ma być prowadzona działalnosć ratownicza, nie jest wystarczająco zabezpieczony przez podmioty wymienione w ust. 1 albo podmioty te nie są w stanie go zabezpieczyć;
2)posiadają kadrę ratowników górskich z uprawnieniami specjalistycznymi zweryfikowanymi przez podmioty wymienione w ust. 1;
3)posiadają siedzibę, własny sprzęt specjalistyczny, srodki transportu i łącznosci;
4)wskażą Ÿródła finansowania planowanej działalnosci;
5)przedstawią opinie wojewody i starosty, własciwych ze względu na obszar, na którym ma być prowadzona działalnosć ratownicza, co do celowosci jej prowadzenia, a w przypadku prowadzenia działalnosci ratowniczej na obszarze parku narodowego lub krajobrazowego – także opinię dyrektora parku;
6)przedstawią opinię GOPR lub TOPR w zakresie spełniania warunków, o których mowa w pkt 1 – 3;
7)są wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne.
3. Zgoda, o której mowa w ust. 2 udzielana jest w drodze decyzji administracyjnej.

Art. 6. 1. W ramach ratownictwa górskiego podejmowane są działania ratownicze, polegające w szczególnosci na:
1)przyjęciu zgłoszenia o wypadku;
2)dotarciu na miejsce wypadku z wyposażeniem ratowniczym;
3)udzielaniu co najmniej kwalifikowanej pierwszej pomocy;
4)zabezpieczeniu i ewakuacji osób z terenów stanowiących zagrożenie dla życia i zdrowia osób przebywających w górach;
5)transporcie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach do możliwie najbliższej jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653);
6)poszukiwaniu osób zaginionych w górach.
2. Ponadto w ramach ratownictwa górskiego odbywa się transportowanie zwłok z obszaru gór.

Art. 7.1. Podmioty, o których mowa w art. 6:
1)kierują, koordynują i bezposrednio prowadzą działania ratownicze w ramach ratownictwa górskiego;
2)organizują i prowadzą szkolenia ratowników górskich i narciarskich oraz psów ratowniczych;
3)wydają opinie o warunkach bezpieczeństwa na zorganizowanym terenie narciarskim, okreslonych w przepisach wydanych na podstawie art. 22;
4)prowadzą ewakuację z urządzeń linowych przeznaczonych do transportu osób;
5)prowadzą działalnosć profilaktyczną i edukacyjną dotyczącą bezpieczeństwa w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
6)prowadzą rejestr podejmowanych działań ratowniczych.
2. Ponadto podmioty, o których mowa w ust. 1 mogą:
1)prowadzić ewakuację z urządzeń linowych przeznaczonych do transportu osób;
2)zabezpieczać imprezy sportowe, o których mowa w art. 21 ust. 1;
3)wydawać opinie dotyczące warunków bezpieczeństwa osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
4)stwierdzać zagrożenia w zakresie bezpieczeństwa osób w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich oraz występować do zarządców tych terenów i do organizatorów imprez sportowych, o których mowa w art. 21 ust. 1 z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń;
5)organizować, kierować i koordynować działania ratownicze na zorganizowanych terenach narciarskich;
6)brać udział w działaniach ratowniczych poza obszarem gór na wezwanie własciwych służb.
3. Rejestr, o którym mowa w ust. 1 pkt 5 zawiera następujące dane:
1)imię i nazwisko poszkodowanego;
2)rodzaj doznanego urazu;
3)rodzaj udzielonej pomocy;
4)imię i nazwisko ratowników górskich udzielających pomocy.

Art. 8. Podmioty, o których mowa w art. 6 współpracują i w czasie prowadzenia działań ratowniczych mogą korzystać z pomocy, w szczególnosci:
1)publicznych i niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej jednostek Państwowego Ratownictwa Medycznego;
2)służb podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz ministra własciwego do spraw wewnętrznych;
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych.

Art. 9.1. Z chwilą stwierdzenia zagrożeń nadzwyczajnych w zakresie bezpieczeństwa osób w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich w szczególnosci takich jak wyjątkowo gwałtowne zjawiska atmosferyczne i skutki tych zjawisk, katastrofy w ruchu powietrznym i lądowym przedstawiciele podmiotów, o których mowa w art. 6 ustawy mogą:
1)skierować wniosek do zarządzającego danym terenem, obiektem lub urządzeniem o wstrzymanie eksploatacji obiektu i urządzenia lub zamkniecie obszaru dla ruchu osób do czasu ustąpienia lub usunięcia zagrożeń nadzwyczajnych;
2)wydawać zalecenia dla osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich.
2.Wniosek wydany ustnie powinien zostać potwierdzony na pismie i powinien zawierać okreslenie rodzaju zagrożenia nadzwyczajnego i imię i nazwisko osoby występującej z wnioskiem. Odwołanie wstrzymania eksploatacji lub zamknięcia terenu następuje w formie pisemnej.

Art. 10. 1. Wykonywanie zadań z zakresu ratownictwa górskiego podmiotom, o których mowa w art. 6 następuje na podstawie powierzenia realizacji zadań publicznych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalnosci pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z póŸn. zm.).
2. Zadania z zakresu ratownictwa górskiego dofinansowane są przez ministra własciwego do spraw wewnętrznych w ramach dotacji celowych przyznawanych z częsci budżetu państwa, której jest dysponentem.
2. Dotacje, o których mowa w ust. 1. udzielane są w szczególnosci na:
1)organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach;
2)zapewnienie gotowosci alarmowej ratowników oraz utrzymanie bazy ratowniczej i eksploatację sprzętu;
3)finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych dla potrzeb ratownictwa górskiego;
4)edukację i profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa w górach.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 2 udzielane są z pominięciem otwartego konkursu ofert.
4. Starosta może przekazywać podmiotom, o których mowa w art. 6 srodki pieniężne w formie dotacji podmiotowej. Przepis art. 131 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz. 2104, Nr 169, poz. 1420, z póŸn. zm.2)) stosuje się odpowiednio.
Podmioty, o których mowa w art. 6 mogą otrzymywać srodki pieniężne w formie dotacji celowej z budżetu powiatu. Dotacje, o których mowa w ust. mogą być udzielane w szczególnosci na:
1)organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach;
2)zapewnienie gotowosci alarmowej ratowników oraz utrzymanie bazy ratowniczej i eksploatację sprzętu;
3)finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych dla potrzeb ratownictwa górskiego;
4)edukację i profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa w górach.
Art. 10. 1. Wykonywanie zadań z zakresu ratownictwa górskiego przez podmioty, o których mowa w art. 5 następuje na podstawie powierzenia realizacji zadań publicznych, o którym mowa w art. 11 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalnosci pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z póŸn. zm.3)).
2. Zadania z zakresu ratownictwa górskiego dofinansowane są przez ministra własciwego do spraw wewnętrznych w ramach dotacji celowych przyznawanych z częsci budżetu państwa, której jest dysponentem.
3. Dotacje, o których mowa w ust. 1. udzielane są w szczególnosci na:
5)organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach;
6)zapewnienie gotowosci alarmowej ratowników oraz utrzymanie bazy ratowniczej i eksploatację sprzętu;
7)finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych dla potrzeb ratownictwa górskiego;
8)edukację i profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa w górach.
4. Dotacje, o których mowa w ust. 2 udzielane są z pominięciem otwartego konkursu ofert.
5. Podmioty, o których mowa w art. 5 mogą otrzymywać srodki pieniężne w formie dotacji celowej z budżetu powiatu.
6. Dotacje, o których mowa w ust. 5 mogą być udzielane w szczególnosci na:
5)organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach;
6)zapewnienie gotowosci alarmowej ratowników oraz utrzymanie bazy ratowniczej i eksploatację sprzętu;
7)finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych dla potrzeb ratownictwa górskiego;
8)edukację i profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa w górach.
Przepis art. 131 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2005 r. Nr 249, poz. 2104, Nr 169, poz. 1420, z póŸn. zm.4)) stosuje się odpowiednio.

Art. 11.1. Za zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę na zorganizowanych terenach narciarskich odpowiadają zarządzający tymi terenami.
2. Zapewnienie warunków bezpieczeństwa na terenach, o których mowa w ust. 1 polega w szczególnosci na:
1)odpowiednim przygotowaniu, oznakowaniu, zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do uprawiania narciarstwa i snowboardingu oraz bieżącej kontroli stanu zabezpieczeń, oznaczeń i warunków narciarskich;
2)posiadaniu opinii o warunkach bezpieczeństwa na zorganizowanym terenie narciarskim, wydanej przez podmioty, o których mowa w art. 6;
3)zapewnieniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia;
4)okresleniu i upowszechnieniu zasad korzystania z danego terenu, obiektu i urządzenia;
5)informowaniu o panujących warunkach narciarskich;
6)prowadzeniu działalnosci profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa podczas uprawiania narciarstwa.

Art. 12. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim organizuje i finansuje działania ratownicze na tym terenie.

Art. 13. W ramach ratownictwa narciarskiego podejmowane są działania ratownicze, polegające w szczególnosci na:
1)przyjęciu zgłoszenia o wypadku narciarskim przez ratownika narciarskiego odpowiedzialnego za ratownictwo w zorganizowanym terenie narciarskim;
2)dotarciu na miejsce wypadku narciarskiego z wyposażeniem ratowniczym odpowiednim do warunków terenowych i rodzaju wypadku;
3)oznaczeniu i zabezpieczeniu miejsca wypadku;
4)udzielaniu co najmniej kwalifikowanej pierwszej pomocy;
5)transporcie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w zorganizowanych terenach narciarskich do miejsca gdzie dalszy transport mogą przejąć jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym.

Art. 14.1. Działania ratownicze na zorganizowanych terenach narciarskich może podejmować ratownik narciarski.

Art.15.1. Zarządzający zorganizowanym terenem narciarskim jest zobowiązany do prowadzenia rejestru wypadków na tych terenach.
2. Rejestr, o którym mowa w ust. 1 zawiera następujące dane:
1)imię i nazwisko poszkodowanego;
2)rodzaj doznanego urazu;
3)rodzaj udzielonej pomocy;
4)imię i nazwisko ratowników udzielających pomocy,
5)miejsce wypadku.
3. Zarządca zorganizowanych terenów narciarskich przekazuje dane dotyczące ilosci wypadków i rodzaju doznawanych urazów podmiotowi, kopię rejestru wypadków do podmiotu, który wydał opinię, o której mowa w art. 12 ust. 2 pkt. 2 w terminie do 30 czerwca każdego roku.

Art. 16. 1. Pracodawca jest obowiązany zwolnić od pracy pracownika będącego ratownikiem górskim na czas niezbędny do uczestniczenia w działaniach ratowniczych i do wypoczynku koniecznego po ich zakończeniu.
2. Zwolnienie pracownika od pracy w razie koniecznosci udziału w działaniach ratowniczych następuje w trybie przyjętym przez dany podmiot, o którym mowa w art. 6. Czas koniecznego wypoczynku pracownika po zakończeniu działań ratowniczych ustala osoba, która nimi kierowała.

Art. 17. Przy wykonywaniu działań ratowniczych ratownik górski oraz ratownik narciarski ma prawo korzystać z urządzeń przeznaczonych do transportu osób w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich bezpłatnie i poza kolejnoscią.

Art. 18.1. Za prowadzenie obserwacji i pomiarów, opracowywanie prognoz i ekspertyz oraz opracowywanie komunikatu lawinowego odpowiada Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej, we współpracy z GOPR i TOPR, stosownie do ich terenu działania.
2. Komunikat lawinowy powinien okreslać stopień zagrożenia lawinowego, stabilnosć pokrywy snieżnej, prawdopodobieństwo samoistnego i mechanicznego wyzwolenia lawiny, zalecenia dla ruchu osób.
3. Tresć komunikatu lawinowego przekazywana jest do własciwych miejscowo dyrektorów parków narodowych i krajobrazowych, starostów, którzy przekazują go do publicznej wiadomosci, w sposób zwyczajowo przyjęty.

Art. 19.1. Organizator imprezy sportowej w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich nie będącej masową imprezą sportową w rozumieniu przepisów ustawy z dnia ………… o bezpieczeństwie imprez masowych (Dz. U. Nr ……., poz. ……….) zobowiązany jest zgłosić organizację imprezy podmiotom okreslonym w art. 6 ust. 1 na co najmniej 7 dni przed terminem rozpoczęcia imprezy.
2. W zgłoszeniu należy okreslić:
1)organizatora imprezy;
2)rodzaj, termin i czas trwania imprezy;
3)miejsce imprezy;
4)przewidywaną liczbę uczestników.
3. Zakres i sposób zabezpieczenia imprezy ustalają podmioty, o których mowa w art. 6 ust. 1., w porozumieniu z jej organizatorem.

Art. 20. Minister własciwy do spraw wewnętrznych, w drodze rozporządzenia, okresli:
1)rodzaje terenów, obiektów i urządzeń w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
2)zasady zagospodarowania, udostępniania, oznakowania, zabezpieczania i korzystania z terenów, obiektów i urządzeń w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
3)warunki do organizowania pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich;
4)stopnie zagrożenia lawinowego;
5)wzory znaków nakazu, zakazu i informacyjnych stosowanych do oznakowania w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
mając na uwadze koniecznosć zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i udzielania pomocy osobom przebywającym w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, uprawiających tam rekreację ruchową, turystykę i sport.

Art. 21. 1. Instytut Meteorologii i Gospodarki Wodnej w okresie 2 lat od wejscia w życie ustawy zorganizuje służbę lawinową Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
2. Do czasu zorganizowania służby lawinowej Instytutu Meteorologii i Gospodarki Wodnej, GOPR i TOPR opracowują komunikat lawinowy zawierający stopień zagrożenia lawinowego współdziałając w tym zakresie z Instytutem Meteorologii i Gospodarki Wodnej.
3. Ustalenia, o których mowa w ust. 2, są niezwłocznie przekazywane do własciwego miejscowo dyrektora parku narodowego lub krajobrazowego, który tresć komunikatu lawinowego podaje do publicznej wiadomosci w sposób zwyczajowo przyjęty.

Art. 22. W ustawie z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675 oraz z 2008 r. Nr 195, poz. 1200) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 54:
a)uchyla się ust. 1,
b)ust. 3 otrzymuje brzmienie:
„3. Minister własciwy do spraw wewnętrznych, okresli, w drodze rozporządzenia warunki bezpieczeństwa osób pływajacych, kąpiacych się i uprawiających sporty wodne, a także obowiązki osób prawnych i fizycznych, o których mowa w ust. 2. oraz szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień specjalistycznej organizacji ratowniczej, o której mowa w art. 55 ust. 2, warunki ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze, a także rodzaj i wysokosć swiadczeń przysługujących ratownikom wodnym w związku z udziałem w akcji ratowniczej mając na uwadze koniecznosć zapewnienia odpowiedniego poziomu bezpieczeństwa i udzielania pomocy osobom pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne.“;
2) w art. 55 uchyla się ust. 1 i 3.

Art. 23. W ustawie z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101 i Nr 237, poz. 1653) art. 15 ust. 1 otrzymuje brzmienie:
„Art. 15.1. Jednostkami współpracującymi z systemem są służby ustawowo powołane do niesienia pomocy osobom w stanie nagłego zagrożenia zdrowotnego, w szczególnosci: jednostki organizacyjne Państwowej Straży Pożarnej, jednostki ochrony przeciwpożarowej włączone do krajowego systemu ratowniczo-gasniczego, podmioty, o których mowa w art. 55 ust. 2 ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675 oraz z 2008 r. Nr 195, poz. 1200), podmioty, o których mowa w art. 4 ustawy z dnia …….. o ratownictwie i bezpieczeństwie w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich (Dz. U. Nr …….), inne jednostki organizacyjne służb podległych lub nadzorowanych przez ministra własciwego do spraw wewnętrznych i Ministra Obrony Narodowej.”

Art. 24. Ustawa wchodzi w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.












UZASADNIENIE
Projektowana ustawa dotyczy ratownictwa i bezpieczeństwa w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich. Obecnie kwestie związane z ratownictwem górskim regulowane są przez przepisy ustawy z dnia 18 stycznia 1996 r. o kulturze fizycznej (Dz. U. z 2007 r. Nr 226, poz. 1675, z póŸn. zm.). Zgodnie z art. 55 ust. 1 wspomnianej ustawy organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, należy w szczególnosci do Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (GOPR) oraz Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego (TOPR) - specjalistycznych stowarzyszeń o zasięgu ogólnokrajowym – w zakresie okreslonym w statutach tych organizacji. Szczegółowy zakres obowiązków i uprawnień tych organizacji, a także warunki ich wykonywania przez inne organizacje ratownicze okreslone są w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 12 listopada 2002 r. (Dz. U. Nr 193, poz. 1624). Zgodnie z obowiązującymi przepisami, za zapewnienie bezpieczeństwa osób przebywających w górach odpowiedzialne są organy administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcja parków narodowych, a także osoby prawne i fizyczne prowadzące w górach działalnosć w zakresie kultury fizycznej. W rozporządzeniu Rady Ministrów z dnia 6 maja 1997 r. (Dz. U. Nr 57, poz. 358) doprecyzowane zostały warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalnosć w zakresie kultury fizycznej. Rozporządzenie okresla m.in. szczegółowe warunki bezpieczeństwa tras i urządzeń służących uprawianiu w okresie zimowym sportów oraz rekreacji ruchowej w górach, zasady ostrzegania o niebezpieczeństwie i oznakowanie szlaków i tras górskich, szczegółowe zasady organizowania wycieczek oraz zbiorowych imprez turystycznych i sportowych w górach.
Dane statystyczne Instytutu Turystyki jednoznacznie wskazują, że góry, są po morzu, najczęsciej wybieranym kierunkiem wyjazdów Polaków. Ponad to od kilku lat w tym regionie można zaobserwować wzrastające zainteresowanie inwestorów rozwojem infrastruktury rekreacyjnej.
Obowiązujące przepisy w zakresie ratownictwa górskiego nie uwzględniają specyfiki regionów górskich, rozwoju nowych rodzajów sportów zimowych oraz pomijają uwarunkowania gospodarcze związane z prowadzoną działalnoscią gospodarczą w tym zakresie.
Ponadto, w związku z planami Ministerstwa Sportu i Turystyki zmierzającymi do uchylenia ustawy o kulturze fizycznej, a także obecnie prowadzonymi tam pracami nad projektem ustawy o sporcie, istnieje koniecznosć przeniesienia przepisów okreslających podmioty odpowiedzialne za organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach, do odrębnego aktu prawnego. Biorąc pod uwagę zakres przedmiotowy projektowanej ustawy o sporcie, wydaje się że własciwym rozwiązaniem będzie stworzenie odrębnego aktu prawnego dotyczącego ratownictwa górskiego.
Zgodnie z zakresem przedmiotowym projektowanej ustawy (art. 1) okresla ona podmioty odpowiedzialne za ratownictwo górskie i ratownictwo na zorganizowanych terenach narciarskich, zakres ich obowiązków i uprawnień, oraz zasady finansowania ich działalnosci, obowiązki osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególnosci uprawiających rekreację ruchowa, sport i turystykę, zadania organów administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych i krajobrazowych oraz obowiązki osób prawnych i fizycznych prowadzących działalnosć gospodarczą w zakresie rekreacji, sportu i turystyki w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich, warunki bezpieczeństwa osób przebywających w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę.
Osoby przebywające w górach oraz na zorganizowanych terenach narciarskich, a w szczególnosci uprawiające tam rekreację ruchową, sport i turystykę powinny:
6)zapoznać się z zasadami korzystania z danego terenu, obiektu lub urządzenia i przestrzegać tych zasad;
7)stosować się do znaków nakazu, zakazu oraz znaków ostrzegawczych;
8)zapoznać się oraz dostosować swoje plany aktywnosci do aktualnych warunków atmosferycznych, prognozy pogody, komunikatu lawinowego dla danego obszaru i zastosować się do zaleceń i ograniczeń wynikających z ogłoszonego stopnia zagrożenia lawinowego oraz z panujących i przewidywanych warunków atmosferycznych;
9)użytkować ubiór i sprzęt odpowiedni do rodzaju podejmowanej aktywnosci, sprawny technicznie i zgodnie z jego przeznaczeniem z tym, że dzieci do lat 14 przebywające na zorganizowanych terenach narciarskich powinny posiadać kask;
10)bezzwłocznie poinformować podmioty upoważnione do niesienia pomocy lub zarządzającego zorganizowanym terenem narciarskim o zaistniałym wypadku lub zaginięciu osoby oraz o innych zdarzeniach nadzwyczajnych mogących mieć wpływ na bezpieczeństwo osób.
Przepisy projektowanej ustawy dokonują rozróżnienia pomiędzy ratownictwem górskim, a organizowaniem pomocy dla osób, które uległy wypadkowi na zorganizowanych terenach narciarskich, tj. na terenach przeznaczonych przede wszystkim do uprawiania narciarstwa i snowboardingu. Zgodnie z projektowaną definicją zorganizowanymi terenami narciarskimi są ogólnie udostępnione, odpowiednio zasnieżone lub z odpowiednio przygotowanym sztucznym podłożem, oznaczone trasy narciarskie, nartostrady, pólka ćwiczebne i inne tereny i obiekty przeznaczone w szczególnosci do uprawiania narciarstwa oraz snowboardingu znajdujące się w szczególnosci przy urządzeniach linowych przeznaczonych do transportu osób.
Według projektowanych przepisów, ratownictwo górskie polega na organizowaniu i udzielaniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach i jaskiniach, w szczególnosci na skutek upadku, upadku z wysokosci, uderzenia spadającym kamieniem lub lodem, zasypania lawiną, rażenia piorunem, wychłodzenia, zachorowania, w szczególnosci ze względu na wpływ wysokosci, zabłądzenia lub utratę możliwosci przemieszczania się ze względu na trudnosci terenu lub zmianę warunków atmosferycznych oraz transportowanie zwłok z obszaru gór. Z tym, że ratownictwo górskie będzie dotyczyło tych obszarów gór, które znajdują się poza obszarem jednostek osadniczych i dróg publicznych.
Zaproponowana definicja gór polega na wymienieniu poszczególnych pasm górskich znajdujących się na terenie Polski z tym, że według projektowanej ustawy gór do zaliczono również obszar Wyżyny Krakowsko–Wieluńskiej. Za takim rozwiązaniem przemawiało to, że teren ten jest szczególnie popularny wsród osób uprawiających rekreację ruchową i sporty górskie takie jak: wspinaczka, speleologia, narciarstwo, kolarstwo górskie, a jego rzeŸba stwarza zagrożenie dla życia lub zdrowia osób na nim przebywających. Jednoczesnie należy zauważyć, że zgodnie z § 146 ust. 1 pkt 4 zasad techniki prawodawczej dopuszczalne jest ustalenie w drodze definicji nowego znaczenia danego okreslenia, jeżeli istnieje taka potrzeba ze względu na dziedzinę regulowanych spraw. Taka definicja, z punktu widzenia zadania, jakie realizuje, będzie zawsze definicją projektującą, tj. ustanawiającą jakąs regułę znaczeniową co do tego, jakie okreslonemu słowu czy zespołowi słów będzie nadawane znaczenie w danym akcie prawnym. Definicja zawarta lub wskazana w tekscie prawnym jest swego rodzaju metanormą, nakazującą przypisywanie definiowanemu okresleniu stanowiącemu definiendum tylko takiego znaczenia, jakie zostało okreslone w definicji nawet wtedy, gdy jest ono całkowicie odmienne od znaczenia, które definiowana nazwa ma w języku ogólnym. Metanorma ta odnosi się wyłącznie do sposobu interpretacji tego tekstu prawnego lub tej jego częsci, do której definicja znajduje zastosowanie.
Według „Uniwersalnego słownika języka polskiego” PWN słowo „góry” oznacza „obszar pokryty górami” natomiast słowo „góra” występuje w 8 znaczeniach. Należy również zauważyć, że do obszaru Wyżyny Krakowsko-Wieluńskiej mają zastosowanie przepisy obowiązującego rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie okreslenia warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, pływających, kąpiących się i uprawiających sporty wodne, ponieważ rozporządzenie to dotyczy również terenów leżących poniżej 600 m n.p.m., których rzeŸba stwarza zagrożenie dla zdrowia i życia osób na nich przebywających lub których zagospodarowanie rekreacyjno-sportowe kwalifikuje do uprawniania turystyki, rekreacji ruchowej i sportu w górach (§ 1 ust. 2).
Działania ratownicze mają polegać m.in. na przyjęciu zgłoszenia o zdarzeniu, dotarciu na miejsce zdarzenia z wyposażeniem ratowniczym odpowiednim do warunków terenowych i rodzaju zdarzenia, udzielaniu co najmniej kwalifikowanej pierwszej pomocy, zabezpieczeniu miejsca zdarzenia, ewakuacji z miejsca stanowiącego zagrożenie dla życia i zdrowia, transporcie, osób, które uległy wypadkowi do możliwie najbliższej jednostki systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne, o których mowa w art. 32 ust. 1 ustawy z dnia 8 wrzesnia 2006 r. o Państwowym Ratownictwie Medycznym (Dz. U. Nr 191, poz. 1410, z 2007 r. Nr 89, poz. 590 i Nr 166, poz. 1172, z 2008 r. Nr 17, poz. 101), poszukiwaniu osób zaginionych w górach (art. 7 ust. 1). Ponadto w ramach ratownictwa górskiego odbywać się będzie transportowanie zwłok z obszaru gór. Niektóre z ww. działań ratowniczych będzie mogło być również prowadzone przy użyciu smigłowca (art. 7 ust.3). Przepisy projektowanej ustawy nie naruszają uprawnień służb powołanych do ratowania życia lub mienia ludzkiego (jak np. Państwowej Straży Pożarnej czy jednostek systemu Państwowe Ratownictwo Medyczne).
Projekt ustawy utrzymuje dotychczasowe rozwiązania dotyczące podmiotów odpowiedzialnych za ratownictwo górskie. Organizowanie pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach powierzone zostały Tatrzańskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu oraz do Górskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu (art. 5 ust. 1). Doswiadczenie w organizacji akcji ratowniczych oraz posiadanie odpowiedniego zaplecza w postaci odpowiednio wyszkolonych kadr i sprzętu sprawia, że organizacje te są organizacjami wyspecjalizowanymi w ratownictwie górskim. Zgodnie z projektowanymi przepisami (art. 5 ust. 2) inne niż GOPR i TOPR społeczne organizacje ratownicze mogą prowadzić działalnosć z zakresu ratownictwa górskiego po uzyskaniu zgody ministra własciwego do spraw wewnętrznych. Zgoda będzie udzielana, jeżeli łącznie zostaną spełnione następujące warunki:
1) obszar gór na którym ma być prowadzona działalnosć ratownicza, nie jest wystarczająco zabezpieczony przez GOPR lub TOPR, albo podmioty te nie są w stanie go zabezpieczyć;
2) posiadają kadrę ratowników górskich z uprawnieniami specjalistycznymi zweryfikowanymi przez GOPR lub TOPR;
3) posiadają siedzibę, własny sprzęt specjalistyczny, srodki transportu i łącznosci;
4) wskażą Ÿródła finansowania planowanej działalnosci;
5) przedstawią opinie wojewody i starosty, własciwych ze względu na obszar, na którym ma być prowadzona działalnosć ratownicza, co do celowosci jej prowadzenia, a w przypadku prowadzenia działalnosci ratowniczej na obszarze parku narodowego lub krajobrazowego – także opinię dyrektora parku
6) są wpisane do rejestru jednostek współpracujących z systemem Państwowe Ratownictwo Medyczne.
Warunkiem udzielenia zgody będzie również przedstawienie opinii TOPR lub GOPR w zakresie spełniania warunków okreslonych w pkt 1 - 3. Zgoda będzie udzielana w drodze decyzji administracyjnej.
Zgodnie z art. 6 projektu ustawy, podmioty działające w ramach ratownictwa górskiego będą kierować, koordynować i bezposrednio prowadzić działania ratownicze w górach, organizować i prowadzić szkolenia ratowników górskich, wydawać opinie o warunkach bezpieczeństwa na zorganizowanych terenach narciarskich, prowadzić działalnosć profilaktyczną i edukacyjną dotyczącą bezpieczeństwa w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich.
Ponadto podmioty te będą uprawnione do:
1) prowadzenia ewakuacji z urządzeń linowych przeznaczonych do transportu osób;
2) zabezpieczania imprez sportowych organizowanych na terenie gór;
3) wydawania opinii dotyczących warunków bezpieczeństwa osób uprawiających rekreację
ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich;
4) stwierdzania zagrożeń w zakresie bezpieczeństwa osób w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich oraz występowania do zarządców tych terenów i do organizatorów imprez sportowych z wnioskiem o usunięcie stwierdzonych zagrożeń;
5) udziału w działaniach ratowniczych poza obszarem gór, na wezwanie służb ustawowo powołanych do niesienia pomocy.
Z chwilą stwierdzenia zagrożeń w zakresie bezpieczeństwa osób w górach lub na zorganizowanych terenach narciarskich, w szczególnosci takich jak gwałtowne zjawiska atmosferyczne i skutki tych zjawisk, zagrożenie lawinowe, katastrofy w ruchu powietrznym i lądowym przedstawiciele GOPR lub TOPR lub społecznych organizacji ratowniczych posiadających zgodę ministra na prowadzenie ratownictwa górskiego będą uprawnione do:
1) skierowania wniosku do zarządzającego danym obszarem, obiektem lub urządzeniem o wstrzymanie eksploatacji obiektu i urządzenia lub zamkniecie obszaru dla ruchu osób do czasu ustąpienia lub usunięcia zagrożeń nadzwyczajnych;
2) wydawania zaleceń dla osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę w górach i na zorganizowanych terenach narciarskich.
Wniosek wydany ustnie powinien zostać potwierdzony na pismie i powinien zawierać okreslenie rodzaju zagrożenia nadzwyczajnego i imię i nazwisko osoby występującej z wnioskiem (art. 9).
GOPR, TOPR, społeczne organizacje ratownicze posiadające zgodę ministra na prowadzenie ratownictwa górskiego współpracują i w czasie prowadzenia działań ratowniczych mogą korzystać z pomocy, w szczególnosci:
1) publicznych i niepublicznych zakładów opieki zdrowotnej;
2) służb podległych lub nadzorowanych przez Ministra Obrony Narodowej oraz ministra własciwego do spraw wewnętrznych;
3) administracji lasów państwowych oraz parków narodowych i krajobrazowych.
Projektowana ustawa nakłada obowiązek na osoby zarządzające zorganizowanymi terenami narciarskimi do zorganizowania na tych terenach ratownictwa. Bezposrednie działania ratownicze na tych terenach będzie mógł podejmować ratownik narciarski – osoba posiadająca odpowiednie umiejętnosci m.in. w zakresie udzielania kwalifikowanej pierwszej pomocy oraz przejsć szkolenie organizowane przez TOPR i GOPR w zakresie transportu poszkodowanych. Zgodnie z projektowanymi przepisami, zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach należy do organów administracji rządowej i jednostek samorządu terytorialnego, dyrekcji parków narodowych, a także do osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalnosć w zakresie kultury fizycznej i turystyki. Na podmiotach tych będą spoczywały następujące obowiązki w tym zakresie:
1) udostępnienie terenów, obiektów i urządzeń poprzez ich oznakowanie oraz okreslenie i upowszechnienie zasad korzystania z tych terenów, obiektów i urządzeń;
2) zapewnienie warunków do organizowania pomocy oraz ratowania osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia, podmiotom o których mowa w art. 5;
3) okreslenie i upowszechnienie zasad korzystania z danego terenu, obiektu i urządzenia;
4) informowanie i ostrzeganie o warunkach pogodowych oraz zagrożeniu lawinowym, powodujących utrudnienia i zagrożenia dla zdrowia i życia osób;
5) prowadzenie działalnosci profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa w górach.
Natomiast, zgodnie z art. 11 projektowanej ustawy, za zapewnienie warunków bezpieczeństwa osób uprawiających rekreację ruchową, sport i turystykę na zorganizowanych terenach narciarskich odpowiadają zarządzający tymi terenami. Zapewnienie warunków bezpieczeństwa na tych terenach polega, w szczególnosci na:
1) odpowiednim przygotowaniu, oznakowaniu, zabezpieczeniu terenów, obiektów i urządzeń służących do uprawiania narciarstwa i snowboardingu oraz bieżącą kontrolę stanu zabezpieczeń, oznaczeń i warunków narciarskich;
2) posiadaniu opinii o warunkach bezpieczeństwa na zorganizowanym terenie narciarskim, wydanej przez podmioty, o których mowa w art. 5;
3) zapewnieniu pomocy osobom, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia;
4) okresleniu i upowszechnieniu zasad korzystania z danego terenu, obiektu i urządzenia;
5) informowaniu o panujących warunkach narciarskich;
6) prowadzeniu działalnosci profilaktycznej i edukacyjnej dotyczącej bezpieczeństwa podczas uprawiania narciarstwa.
Projekt ustawy okresla także zasady finansowania zadań ratownictwa górskiego. W aktualnym stanie prawnym finansowanie zadań ratownictwa górskiego odbywa się na podstawie ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych (Dz. U. Nr 249, poz. 2104, z póŸn. zm.) oraz ustawy z dnia 24 kwietnia 2003 r. o działalnosci pożytku publicznego i o wolontariacie (Dz. U. Nr 96, poz. 873, z póŸn. zm.). Œrodki na ten cel przekazywane są z budżetu państwa (częsć 42, dział 754, rozdział 75415) oraz pochodzą z Ÿródeł własnych organizacji.
Projektowane przepisy mają na celu wzmocnienie systemu finansowania ratownictwa górskiego w ramach srodków administracji publicznej, a także doprecyzowanie przepisów związanych z przekazywaniem dotacji na realizację zadań ratownictwa górskiego i wodnego z budżetu państwa (budżetu MSWiA, częsć 42). Zgodnie z art. 11 ust. 1 zadania z zakresu ratownictwa górskiego dofinansowane są przez ministra własciwego do spraw wewnętrznych w ramach dotacji celowych przyznawanych z częsci budżetu państwa, której jest dysponentem. Dotacje, udzielane będą w szczególnosci na:
1) organizowanie pomocy oraz ratowanie osób, które uległy wypadkowi lub są narażone na niebezpieczeństwo utraty życia lub zdrowia w górach;
2) zapewnienie gotowosci alarmowej ratowników oraz utrzymanie bazy ratowniczej i eksploatację sprzętu;
3) finansowanie lub dofinansowanie kosztów realizacji inwestycji i zakupów inwestycyjnych dla potrzeb ratownictwa górskiego;
4) edukację i profilaktykę w zakresie bezpieczeństwa w górach.
Dotacje te będą mogły być udzielane z pominięciem otwartego konkursu ofert.
Projektowane przepisy w zakresie finansowania ratownictwa górskiego pozwalają na dofinansowywanie działalnosci z zakresu ratownictwa górskiego również przez jednostki samorządu terytorialnego.
Kolejną zmianą, wynikającą z przedmiotu i zakresu działania oraz wyposażenia w sieć obserwacyjno-pomiarową, jest przypisanie obowiązku sporządzania komunikatu lawinowego Instytutowi Meteorologii i Gospodarki Wodnej (IMGW) w ramach konsultacji z podmiotami okreslonymi w art. 5 ust. 1 projektowanej. Prowadzenie obserwacji i pomiarów oraz opracowywanie prognoz i ekspertyz jest zadaniem statutowym Instytutu, dlatego też uwzględniono jego zadania w projektowanej regulacji. W stosunku do IMGW powinien być zastosowany dwuletni okres dostosowawczy ze względu na koniecznosć zorganizowania służby lawinowej IMGW w regionach górskich Polski południowej. Obecnie działania IMGW w zakresie zagrożenia lawinowego ograniczają się wyłącznie do obszaru Tatr (wysokogórskie obserwatorium meteorologiczne na Kasprowym Wierchu), dla którego wykonywane są nie tylko pomiary meteorologiczne, ale również szczegółowe pomiary sniegowe oraz prowadzona jest systematyczna ewidencja lawin z zastosowaniem techniki GIS. W innych obszarach gór potencjalnie zagrożonych wystąpieniem lawin, IMGW wspomaga prognozą pogody proces decyzyjny jednostek odpowiedzialnych za ogłaszanie stopnia zagrożenia lawinowego. Proponowany przepis art. 21 ust. 1 nakłada na IMGW obowiązek stworzenia na tych obszarach takiego systemu jaki funkcjonuje już na obszarze Tatr. Wymaga to działań zarówno organizacyjnych wewnątrz IMGW, jak i zabezpieczenia srodków finansowych na ten cel.
Projekt nie podlega notyfikacji zgodnie z trybem przewidzianym w przepisach dotyczących funkcjonowania krajowego systemu notyfikacji norm i aktów prawnych.
OCENA SKUTKÓW REGULACJI
1) Podmioty, na które oddziałuje ustawa.
Projekt dotyczy w szczególnosci osób uprawiających turystykę i rekreację ruchową oraz sporty w górach, osób prawnych i fizycznych prowadzących w górach działalnosć w zakresie rekreacji ruchowej, kultury fizycznej i turystyki górskiej. Ustawa będzie miała także wpływ na funkcjonowanie Górskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, Tatrzańskiego Ochotniczego Pogotowia Ratunkowego, organów administracji publicznej, organów jednostek samorządu terytorialnego oraz parków narodowych i krajobrazowych.
2) Konsultacje społeczne.
W ramach konsultacji społecznych, projekt ustawy zostanie przekazany Instytutowi Meteorologii i Gospodarki Wodnej (IMGW), Górskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu (GOPR), Tatrzańskiemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu (TOPR), Wodnemu Ochotniczemu Pogotowiu Ratunkowemu (WOPR), Mazurskiej Służbie Ratowniczej (MSR), Polskiemu Związkowi Alpinizmu (PZA), Polskiemu Towarzystwu Turystyczno-Krajoznawczemu (PTTK), organizacjom zrzeszającym włascicieli wyciągów narciarskich, a także Komisji Wspólnej Rządu i Samorządu Terytorialnego.
Zgodnie z art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 2005 r. o działalnosci lobbingowej w procesie stanowienia prawa (Dz. U. Nr 169, poz. 1414) niniejszy projekt został umieszczony na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej Ministerstwa Spraw Wewnętrznych i Administracji.
3) Wpływ regulacji na dochody i wydatki budżetu państwa i sektora publicznego
Szacuje się, że wejscie w życie nowelizacji ustawy spowoduje dodatkowe wydatki (w okresie, o którym mowa w art. 23 projektu ustawy) z budżetu państwa głównie w zakresie realizacji przez IMGW nowych zadań. Wspomniane wydatki będą w głównej mierze związane z zapewnieniem IMGW wyposażenia w sprzęt specjalistyczny do pomiarów pokrywy snieżnej, przeszkolenia osób wykonujących pomiary oraz przyjęcia dodatkowych osób. Koszty służby lawinowej IMGW wstępnie oszacowano na kwotę 2 374 238 zł w pierwszym roku jej funkcjonowania (organizacja i eksploatacja), w następnych latach przyjmuje się, że przedmiotowe koszty będą w przybliżeniu wynosić 1 672 600 zł rocznie. Z uwagi na wskazany w art. 21 ust. 1 termin, w którym IMGW ma obowiązek m.in. zorganizowania służby lawinowej w regionach górskich Polski południowej, srodki na ten cel winny zostać zabezpieczone dopiero w projekcie ustawy budżetowej na rok 2010.
Ponadto, regulacje zawarte w ustawie mogą spowodować ewentualne dodatkowe wydatki
dla jednostek samorządu terytorialnego w przypadki decyzji o ewentualnym dofinansowaniu działalnosci organizacji ratowniczych.
4) Wpływ regulacji na rynek pracy
Wejscie w życie ustawy nie będzie miało wpływu na rynek pracy.
5) Wpływ regulacji na konkurencyjnosć wewnętrzną i zewnętrzną gospodarki
Wejscie w życie ustawy nie będzie miało wpływu na konkurencyjnosć gospodarki.
6) Wpływ regulacji na sytuację i rozwój regionów
Wejscie w życie ustawy przyczyni się do poprawy warunków bezpieczeństwa osób przebywających w górach, uprawiających turystykę i rekreację ruchową oraz sportu w górach, co w dalszej perspektywie może przełożyć się na rozwój turystyki w regionach.
7) Zgodnosć z prawem Unii Europejskiej
Regulacja nie jest objęta prawem Unii Europejskiej

Wróć do „Turystyka w Karkonoszach”

Kto jest online

Użytkownicy przeglądający to forum: Obecnie na forum nie ma żadnego zarejestrowanego użytkownika i 21 gości